Duits WCD onderzoek
<< Terug naar alle gepubliceerde onderzoeken
Ervaring met de draagbare cardioverter-defibrillator bij patiënten met een hoog risico op plotse hartdood
Doel
- Dit niet-gerandomiseerde, observationele onderzoek werd opgezet om gegevens te verkrijgen over het gebruik en de effectiviteit van de draagbare cardioverter-defibrillator (WCD) bij het voorkomen van plotse hartdood als gevolg van ventriculaire tachyaritmie (VT) of ventrikelfibrilleren (VF).
Methoden
- Retrospectief onderzoek onder 6043 Duitse patiënten (mediaanleeftijd = 57 jaar, man = 78,5%) aan wie in de periode van april 2010 tot en met oktober 2013 een WCD werd voorgeschreven.
- Omvatte patiënten met niet-ischemische cardiomyopathie (59,1%)*, ischemische cardiomyopathie (26,9%), ICD-explantatie (11,9%), genetische hartziekte (1,4%) en harttransplantatie (0,7%).
Belangrijkste resultaten
- Risico op plotse hartdood is hoog in de eerste periode na een acute cardiale gebeurtenis; 89% van de behandelingen vond plaats binnen de eerste 90 dagen na het incident.
- In totaal werd 94% van de behandelde patiënten met succes naar een trager hartritme geconverteerd.
- De overleving 24 uur na de behandelingsschok bedroeg 93%.
- Het percentage onterechte schokken was zeer laag (0,4%).
- De draagtijd van de WCD door de patiënt was hoog: de mediaan van het dagelijkse gebruik bedroeg 23,1 uur.
Conclusies
- De onderzoeksresultaten bevestigen dat de WCD patiënten met een lage ejectiefractie (≤ 35%) veilig en effectief beschermt tegen plotse hartdood.
- De resultaten van het onderzoek ondersteunen de aanbevelingen van de Deutsche Gesellschaft für Kardiologie en de European Society of Cardiology voor gebruik bij patiënten met een hoog risico op plotse hartdood.
*Omvat patiënten met nieuwe diagnose van gedilateerde cardiomyopathie, congestief hartfalen of myocarditis
Klik hier om de volledige publicatie te lezen
Waessnig N, Guenther M, Quick S, et al. Experience with the wearable cardioverter-defibrillator in patients at high risk for sudden cardiac death. Circulation 2016;134:635–643.