Post-MI WCD onderzoek
<< Terug naar alle gepubliceerde onderzoeken
Gebruik van de draagbare cardioverter-defibrillator bij patiënten die als hoog risico worden gezien kort na een myocardinfarct
Doel
- Dit onderzoek werd uitgevoerd om meer inzicht te krijgen in de incidentie, overleving en tijdstippen van VT/VF bij postmyocardinfarctpatiënten (post-MI-patiënten) met een lage ejectiefractie (EF) die een draagbare cardioverter-defibrillator (WCD) droegen tijdens opgelegde wachtperioden na een MI.
Methoden
- Retrospectief onderzoek onder Amerikaanse patiënten (n = 8453) met een leeftijd van 62,7 ± 12,7 jaar die werden geregistreerd in een nationaal register van ingezette WCD’s van 27 september 2005 tot en met 13 juli 2011.
- De onderzochte patiënten hadden recent een MI doorgemaakt en hadden een EF van ≤ 35%.
Belangrijkste resultaten
- 1,6% (n = 133) van de patiënten werd terecht door de WCD behandeld, met een mediaantijd tot behandeling van 16 dagen.
- De mediaantijd tot behandeling bij postrevascularisatiepatiënten was 14 dagen.
- 75% (n = 100) van de behandelde patiënten kreeg therapie tijdens de eerste 30 dagen na een MI en 96% (n = 128) van de patiënten kreeg therapie binnen de eerste 3 maanden van WCD gebruik.
- De totale overleving na een incident bij patiënten die met de WCD werden behandeld, bedroeg 91% (95% bij gerevasculariseerde patiënten en 84% bij niet-gerevasculariseerde patiënten).
Conclusies
- De meeste WCD behandelingen in de loop van het onderzoek vonden plaats in de periode met het hoogste risico: de eerste 90 dagen na een cardiale gebeurtenis.
- De WCD is een effectieve therapeutische optie voor de behandeling van VT/VF in de eerste periode na een MI en na revascularisatie bij patiënten met linkerventrikeldisfunctie.
Klik hier om de volledige publicatie te lezen
Epstein AE, Abraham WT, Bianco NR, et al. Wearable cardioverter-defibrillator use in patients perceived to be at high risk early post myocardial infarction. J Am Coll Cardiol. 2013;62(21):2000–2007.